Wstecz | Dalej |
Serwer WWW automatycznie uzupełnia w nagłówku wysyłanym do przeglądarki wartości pól, które nie zostały dostarczone przez skrypt. Zgodnie ze specyfikacją CGI, nagłówek wypisywany przez skrypt musi zawierać przynajmniej jedno z pól: Content-type, Location lub Status. Dwu ostatnich używamy na ogół w sytuacjach wyjątkowych; w przypadku normalnego zakończenia działania skryptu jedynym polem, które obowiązkowo musi wystąpić w nagłówku, jest pole Content-type. Określa ono rodzaj (typ danych) dokumentu następującego po nagłówku, zgodnie ze standardem MIME. Najczęściej używaną wartością tego pola jest text/html, oznaczająca dokument w języku HTML. Inne często spotykane możliwości to np. text/plain - zwykły tekst ASCII, albo image/gif - rysunek w formacie GIF (więcej informacji o typach MIME - zob. notka).
W przypadku dokumentu tekstowego (zarówno text/html, jak i text/plain), pole Content-type można zaopatrzyć jeszcze dodatkowo w informację o zestawie znaków, za pomocą którego jest zapisany dokument. Dla dokumentu w języku polskim, zawierającego polskie litery zakodowane wg standardu ISO 8859-2, możemy zatem umieścić w nagłówku następujące pole:
Content-type: text/html; charset=iso-8859-2Wystąpienie takiego pola w nagłówku HTTP ma dla przeglądarki analogiczny skutek, jak umieszczenie w treści strony WWW znanego znacznika META:
<meta http-equiv="Content-type" content="text/html; charset=iso-8859-2">który w istocie właśnie "udaje" wystąpienie odpowiedniego pola w nagłówku w sytuacjach, gdy nie da się łatwo manipulować prawdziwym nagłówkiem wysyłanym przez serwer (bądź nagłówka nie ma w ogóle - np. wtedy, gdy przeglądamy off-line stronę ściągniętą na lokalny dysk).
Oprócz pola Content-type oraz opisywanych poniżej Location i Status w nagłówku wystąpić mogą dowolne inne pola przewidziane w protokole HTTP (zestawienie ważniejszych pól nagłówka znajduje się w tabeli 1). Są one w niezmienionej postaci przesyłane przez serwer do przeglądarki.
Wstecz | Dalej |
Powrót do spisu treści | Statystyka |