Poprzedni odcinek

Następny odcinek

Internet, ależ to proste (3)

Linia dzierżawiona jest to linia telefoniczna wydzielona z normalnej sieci telefonicznej i wynajęta określonemu abonentowi na jego wewnętrzne potrzeby. Linia taka łączy bezpośrednio i na stałe dwa określone przez abonenta miejsca. Sieć telefoniczna na ogół jest celowo budowana z pewnym "zapasem": istnieje więcej fizycznych linii (kabli) niż możliwych do podłączenia "wejść" w centralach telefonicznych. Te nadmiarowe linie są wykorzystywane właśnie jako linie dzierżawione.

Za pomocą linii dzierżawionej można podłączyć do sieci nie tylko pojedynczy komputer z modemem, ale także całą sieć lokalną, np. w firmie. W tym drugim przypadku do modemu musimy podłączyć tzw. router - bardzo ważne w Internecie urządzenie, "kierujące ruchem" danych między dwiema sieciami (funkcję routera może pełnić odpowiednio wyposażony i zaopatrzony w odpowiednie oprogramowanie komputer). Za pomocą specjalnych modemów można na liniach dzierżawionych osiągnąć - dzięki temu, że nie przechodzą one przez centrale telefoniczne - znacznie większe szybkości transmisji, niż na komutowanych, np. 64 kb/s (oczywiście można na liniach dzierżawionych używać "zwykłych" modemów, ale bez zysku na prędkości).

Sama dzierżawa linii (o ile oczywiście TP S.A. w ogóle dysponuje jakimiś liniami w danym rejonie) jest usługą stosunkowo tanią; niewątpliwie tańszą niż rachunki za wielogodzinne połączenia telefoniczne przy intensywnym korzystaniu z sieci. Znacznie więcej natomiast trzeba zapłacić providerowi za taki sposób podłączenia - w zależności od wybranej przepustowości łącza (i od providera...) może to być kilka, kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt (!) razy więcej niż w przypadku dostępu dial-up. Ten sposób podłączenia nie jest więc raczej przeznaczony dla indywidualnych użytkowników (choć od każdej reguły są wyjątki...), natomiast dla firm może okazać się w ostatecznym rozrachunku bardziej opłacalny niż dostęp telefoniczny. Tym bardziej, że połączenie łączem stałym umożliwia firmie stworzenie własnego serwera informacyjnego w Internecie, obsługę we własnym zakresie dowolnej liczby kont pocztowych i w ogóle pełną swobodę zarządzania swoim "kawałkiem Internetu".

Użytkownikowi przyłączającemu się łączem dzierżawionym provider zapewnia jedynie połączenie jego komputera (komputerów) z Internetem. Usługa ta nie wiąże się na ogół z zakładaniem żadnych kont, gdyż użytkownik robi to zwykle we własnym zakresie (oczywiście konto na komputerze providera można sobie wykupić dodatkowo, jeżeli zachodzi taka potrzeba). Warto zaznaczyć, że nie wszyscy providerzy oferują możliwość podłączania użytkowników liniami dzierżawionymi, gdyż w myśl aktualnej ustawy o łączności aby oferować taką usługę, provider musi mieć uprawnienia operatora telekomunikacyjnego, czyli posiadać zezwolenie operatorskie wydane przez Ministerstwo Łączności, podczas gdy providerowi oferującemu jedynie dostęp dial-up wystarcza znacznie łatwiejsza (i tańsza) do uzyskania koncesja na świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Po tych ogólnych informacjach pora na podanie konkretnych informacji o firmach oferujących możliwość podłączenia do Internetu w Polsce.

Wśród polskich providerów swoistą, wyróżnioną pozycję zajmuje instytucja o nazwie NASK (Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa). Instytucja ta, powołana pierwotnie - zgodnie z jej nazwą - dla zapewnienia dostępu do Internetu środowisku akademickiemu i naukowemu, była do niedawna jedynym dysponentem tzw. sieci szkieletowej (czyli łączy międzymiastowych i międzynarodowych) Internetu w Polsce. Stąd wynika jej uprzywilejowana pozycja niejako "hurtownika" dla większości innych dostawców Internetu w Polsce, gdyż z wyjątkiem kilku firm posiadających od niedawna własne łącza międzynarodowe, prawie wszyscy mniejsi providerzy sami kupują dostęp do Internetu właśnie od NASK-u. Sieć NASK-u, mająca obecnie 26 węzłów regionalnych na terenie całej Polski i stale rozbudowywana, stanowi niewątpliwie najpowszechniejszą terytorialnie możliwość dołączenia się do Internetu. NASK nie należy jednak do providerów tanich, a przy tym, z racji swojej pozycji "hurtownika", nastawia się raczej na obsługę klientów przyłączanych łączem stałym (zwłaszcza innych, mniejszych providerów), zaś użytkownicy korzystający z dostępu dial-up (oferowanego zresztą tylko w niektórych ośrodkach) stanowią dla NASK-u margines jego działalności. Nie jest to zatem provider, którego możnaby polecać przeciętnemu, indywidualnemu użytkownikowi.

Drugim "dużym", ogólnokrajowym providerem jest bardzo prężnie działające na rynku usług internetowych Bankowe Przedsiębiorstwo Telekomunikacyjne Telbank S.A. Dysponuje ono własną międzymiastową siecią szkieletową (przyłączoną na razie do sieci NASK-u, ale wkrótce będzie ona mieć bezpośrednie połączenie z zagranicą) i węzłami dostępowymi w 17 miastach. Telbank oferuje pełną gamę usług internetowych - zarówno poprzez linie komutowane, jak i dzierżawione, przy czym jako operator telekomunikacyjny posiada własne linie, niezależne od TP S.A.

Trzecim providerem ogólnopolskim stanie się najprawdopodobniej wkrótce sama TP S.A., która w chwili pisania tego tekstu była właśnie w trakcie uruchamiania własnej usługi internetowej. Usługa ta może "wywrócić" dotychczasową praktykę w zakresie dostępu dial-up do Internetu, bowiem docelowo ma ona umożliwiać każdemu abonentowi TP S.A., po wykręceniu ujednoliconego w całym kraju numeru (0-202122), dostęp do Internetu w trybie SLIP lub PPP - jednakże bez posiadania konta dla poczty elektronicznej. Konto trzeba będzie sobie wykupić dodatkowo u dowolnego providera, przy czym może on być nawet w innym mieście, gdyż mając już dostęp do Internetu nie jesteśmy ograniczeni zasięgiem połączenia telefonicznego. Chwilowo jednakże usługa ta jest dopiero w fazie próbnej. (*)

Wśród providerów "średnich" szczególna uwaga należy się tzw. Miejskim Sieciom Komputerowym (MAN). Powstałe w jedenastu ośrodkach akademickich na potrzeby środowiska naukowego, działały one początkowo jako lokalne "odnogi" NASK-u. Obecnie prawie wszystkie usamodzielniły się (nie dotyczy to sieci warszawskiej WARMAN, która jest bezpośrednią własnością NASK-u) i rozpoczęły lub w najbliższym czasie rozpoczną świadczenie usług internetowych na własną rękę. W miastach, w których działają sieci miejskie, z reguły to właśnie one, a nie NASK, spełniają funkcję "hurtownika" dla mniejszych providerów, obsługujących klientów indywidualnych. "Polityka" sieci miejskich odnośnie zakresu świadczonych usług bywa różna: niektóre z nich wzorem NASK-u nastawiają się raczej na klientów dużych, przyłączanych łączami stałymi; inne działają bardziej elastycznie i wychodzą naprzeciw także indywidualnemu użytkownikowi udostępniając również połączenia komutowane.

Trzecią grupę providerów - i to z nimi na ogół będzie miał styczność zwykły, prywatny użytkownik Internetu - stanowią firmy komercyjne, nastawione przede wszystkim, jeżeli nie wyłącznie na obsługę połączeń typu dial-up. Z reguły są to firmy lokalne, działające na terenie jednego miasta; tylko niektóre z nich, jak np. Ternet czy Publiczny Dostęp do Internetu, tworzą oddziały w innych miastach Polski.

Za tydzień: lista providerów Internetu w Polsce!

Poprzedni odcinek

Następny odcinek

Powrót do wykazu artykułów o Internecie

Statystyka